De remiseschuiver uit Almere

Wie kent hem niet, De Tovenaar uit Riga? Of Viktor de Verschrikkelijke? Of de de remiseschuiver uit Almere?

De laatste is na een paar potjes al mijn bijnaam. De remiseschuiver uit Almere doet mee aan het Tata Steel schaaktoernooi. In 6D wel te verstaan. De “6” staat voor een rating “in de zestienhonderd”. Er zijn nu vier rondes gespeeld en wat heb ik voornamelijk gedaan? Ja, ja, remise spelen. In de eerste ronde speelde ik met wit en hoewel ik door een combinatie een pion won, had mijn tegenstander zeker tegenkansen. Nadat ik mijn pion weer inleverde met een tussenschaakje stond ik denk ik verloren. Alvorens een hele lastige verdediging te beginnen had ik nog een tussenzetje. Het doel van het zetje was m.i. zo duidelijk dat ik overwoog de zet niet te spelen. Onder het mom, niet geschoten is altijd mis speelde ik mijn e-pion toch maar op. Optisch leek mijn tegenstander te kunnen kiezen tussen stukwinst of mat in twee. Maar met mijn tussenzetje kon ik eeuwig schaak realiseren als de zwartspeler te gretig zou zijn. En dat was hij. De man koos voor “mat in twee”, dat was dan in iedere geval nog consequent, maar aan de tweede zet kwam hij nooit toe door eeuwig schaak van mijn kant.

Peter Game 1

Ik speelde dus e5, waarna zwart Lh3 speelde om mij mat te zetten.Maar met e5 heb ik eeuwig schaak met de dame.

In de tweede ronde speelde ik tegen een jongetje van negen. Uit mijn eerste lidmaatschap bij Lewenborg heb ik nog de scalp van Joris Brennikmeijer staan en wellicht is mijn overwinning op Siem van Dael over een aantal jaren ook wel van die categorie. In de na-analyse werd me wel duidelijk dat hij talent heeft, zo speelde hij de partij na zonder de zet notatie te raadplegen, maar tijdens de partij deed hij toch duidelijk een aantal zaken verkeerd. Ik kon zijn pionstructuur volledig ruïneren en toen hij ook nog een verkeerde afwikkeling koos konden de stukken in de doos. Ik had een kleine twee uur nagedacht en Siem een kwartier. Overigens kreeg ik tijdens deze partij steun van Rudy Frieswijk. Nu ja steun is wellicht ook iets teveel gezegd. Na een foto te hebben gemaakt verdween hij. Daar ik snel klaar was ging ik opzoek naar een licht kalend, licht grijs heerschap En ik kan jullie verzekeren, die lopen er veel rond in Wijk aan Zee. Na anderhalf uur zoeken, besloot ik net weg te gaan toen ik Rudy tegen het lijf liep. Op mijn vraag waar was je? Kreeg ik als antwoord: net een heerlijke strandwandeling gemaakt. Van je nieuwe schaakvrienden moet je het maar hebben, zal ik zeggen . In de derde ronde deed ik mijn bijnaam maar weer eens eer aan. Ik speelde met zwart het Boedaperstergambiet en hoewel dat bij goed tegenstel voor wit goed te weerleggen is, had mijn tegenstander het zwaar Hij dacht lang na en hoewel het evenwicht nooit uit de stelling was hoopte ik van mijn tijdvoorsprong te kunnen profiteren. Helaas lukte dat niet en de stelling vervlakte, waarna we beiden in remise berustten. Ook in de vierde ronde schoof ik weer netjes naar remise. Mijn tegenstander was laat. Van de wedstrijdleider kreeg ik de mededeling dat hij zichzelf had opgesloten in zijn garage!! Twintig jaar geleden een groot probleem, maar zijn mobieltje redde hem. Ik begon echter met een half uur voorsprong. Speelde ik in de vorige ronde zelf het Boedapestergambiet, nu besloot mijn tegenstander dat te doen. En dat ik de opening redelijk kende verraste hem. Maar uiteindelijk bleef ik toch met een dubbelpion zitten. Wel een dubbelpion die het zwart lastig maakte zijn stelling te ontwikkelen. Na een kleine drie uur spelen deed ik een remiseaanbod. Dit aanbod werd afgewezen. Maar een zet later deed mijn tegenstander zelf een dergelijk aanbod, met de lichte verontschuldigingen. Omdat zo’n uitslag prima past in mijn image heb ik het aanbod aanvaard. Voorlopig dus 2,5 uit vier en nog vijf ronden te gaan. Eind deze week meld ik me nog wel een keer.

Rudy maakte de onderstaande foto:

Peter Delis in Wijk aan Zee