Dames schaken ! SISSA 6-Lewenborg

Lewenborg heeft de beker wedstrijd tegen SISSA 6 met ruime cijfers gewonnen. Albert heeft een verslag op zijn schaakblog gezet. De volgende tegenstander is HSP/Veendam 2 op dinsdag 28 februari (thuiswedstrijd).

   SISSA 6            1134 - Lewenborg          1777 0 - 4
1. Lydia van Altena   1300 - Klaas Dijkhuizen   1877 0 - 1
2. Ilse Verburg       1348 - Ramon Middeljans   1836 0 - 1
3. Maria Burgsma      1089 - Jan Wiebe van Veen 1712 0 - 1
4. Nieske Meindertsma 800  - Albert Prins       1683 0 - 1

 

Klaas schreef het volgende verslag.

Afgelopen vrijdag de dertiende toog een viertal van Lewenborg naar het clubgebouw van Sissa. Daar stond de tweede ronde van de NOSBO-beker op de agenda tegen Sissa 6, een compleet vrouwenteam, ook wel de Sissa Sisters genoemd. In het Denksportcentrum aan de Oliemuldersweg werden we verwelkomd door een viertal schonen, die het ‘volste vertrouwen’ hadden in een goede afloop van de avond. Hiermee vooral doelend op de in de voetbalwereld gebruikte term: ‘de derde helft’. Allemaal waren we goedgehumeurd ondanks de onheil voorspellende datum. Ook geen wanklank was er te bespeuren toen we zelf weer eens gingen meehelpen de stukken klaar te zetten en de klokken hebben ingesteld. Het is het moderne sportleven in de schaakwereld, om een puntje aan te zuigen. Toen het acht uur was geweest, stelden de Lewenborgers maar eens voor om achter het bord plaats te nemen. ‘O ja, laten we dat maar eens doen.’, was de alleraardigste reactie. Dus even later mochten we tegenover twee dames plaatsnemen, direct al op een achterstand in punten dus.

Door afzeggingen en ziekte was onze afvaardiging ten opzichte van de vorige keer iets gewijzigd. Hiddo (griep) werd op het allerlaatste moment vervangen door Jan Wiebe en Aldert Jan door Albert. Eerlijkheidshalve moet gezegd worden, dat deze wijzigingen niet direct zorgwekkend waren te noemen. Met een gemiddeld ratingverschil van ruim 600 ELO-punten zou er geen misverstand over de uitslag mogen zijn. Ook Sissa was echter enigszins verzwakt door afzegging van Sophie Welling, die een rating van bijna 1800 heeft.

Als echte Griekse sirenen werd bijna alles in de strijd gegooid door de ‘sisters’, ik wilde al bijna de naam afkorten. Lachend en af en toe giebelend werden de zetten bijna zingend door de godinnen op het bord getoverd. Ook werd ik lachend verleid tot het nemen van een giftig pionnetje. Pardoes een stuk weggegeven, zag ik op het bord bij mijn buurman Ramon. Vermoedelijk in de hoop dat hij in tijdrovend gepeins door de vlag zouden gaan, nog steeds zoekend naar de diepzinnige gedachte achter het ‘offer’. Onder al dit geweld bleven we echter redelijk stoïcijns schaken. Hieronder een beeld van de wedstrijd per bord.

Ramon zette aan bord twee met zwart tegen Ilse Verburg (1348) een Aljechin-opening op het bord. Ergens op de 10e zet mocht hij dus een loper in ontvangst nemen om vervolgens ergens op de 30e zet de koning van Ilse midden op het bord mat te zetten.  Albert mocht aan het vierde bord met zwart tegen Nieske Meindertsma (800), die ooit eens een fraai, bijna literair en NOBEL-prijswaardig wedstrijdverslag van een schaakontmoeting in Ten Boer had geschreven.

Geen detail van het gebouw Buurhoes, schakers, overige bezoekers en andere zaken waren haar ontgaan en werden met grote nauwkeurigheid vastgelegd en beschreven. Albert, eveneens schrijver en blogger zoals we allemaal weten, zette zich dus vooraf vooral schrap voor een literaire schaakontmoeting. En met resultaat. Nieske beoordeelde al vrij snel na de opening penningen, een open c-lijn en andere kleine dreigingen onvoldoende. Een familieschaakje op de 14e zet van Albert was het gevolg en dat betekende torenwinst voor Albert. Nieske gaf op, maar ondanks de korte partij nog steeds goed gehumeurd. De gezelligheid aan de bar lonkte immers dit keer al vroeg in de avond.

Aan het eerste bord trof ik Lydia van Altena (1300).  Ik koos voor de ‘Donald  Trumpowsky’-opening, ook de eerste opening van Magnus Carlsen tijdens de afgelopen WK-match tegen Karjakin. Je moet wel een beetje met de tijdgeest meegaan. Na de 7e zet dacht ze al lachend in een totaal verloren stelling terecht te zijn gekomen. Wanneer ik achteloos verder zou hebben gespeeld, zou ik mijn dame aan deze dame met een naam uit de Griekse oudheid zijn kwijtgeraakt. Net als in het verhaal van Homerus had ik echter mijn oren met was gevuld en mij vastgeketend aan mijn stoel. Ik wist de sirenen te weerstaan verzamelde hier en daar wat pionnetjes, jaagde de koning over het bord en wist ook met een familieschaakje het pleit te beslechten. De winst was binnen, 0-3.

Jan Wiebe mocht aan het derde bord als laatste proberen de slagroom op de taart te zetten. Zijn tegenstander was Maria Burgsma. Jan Wiebe had ergens een kwaliteit geofferd in het middenspel. Als compensatie kreeg hij wat pionnetjes, beheersing van het hele bord en een dreigende koningsaanval er voor terug. Na een zware werkweek gingen de Ten Boersters, Albert en ik dus, iets eerder weg. De winst voor de club was immers al binnen en Jan Wiebe zijn stelling zag er veelbelovend uit. Met opmars van pion f5, Ph4, Pf3, Pe5 zou de winst op moment van vertrek snel binnen moeten zijn. Of de afloop ook inderdaad volgens dit scenario is geweest, weet ik nog niet. Wel dat ook Jan Wiebe zijn partij won volgens de NOSBO-site de volgende dag. 

Lewenborg mag in elk geval door naar de volgende ronde.

 

Lewenborg wint in Coevorden

Door een overwinning op Het Kasteel uit Coevorden blijft Lewenborg op de eerste plaats staan in klasse 1b.

Een verslag over de wedstrijd staat op de schaakblog van Albert (17 december).

   Het Kasteel 2        1462 - Lewenborg          1804 1 - 7
1. Henk Arends          1614 - Hiddo Zuiderweg    1892 0 - 1
2. Arnold Hoogeveen     1574 - Klaas Dijkhuizen   1877 0 - 1
3. Vincent Akkerman     1262 - Mario van der Raad 1905 0 - 1
4. Jan Gerritsen        1493 - Roy Bons           1844 0 - 1
5. Marlinde Waardenburg 1499 - Ramon Middeljans   1836 0 - 1
6. Willem Schepers      1421 - Douwe Pol          1699 ½ - ½
7. Luc Deuling          1422 - Piet Beetsma       1693 0 - 1
8. Roelof Top           1410 - Albert Prins       1683 ½ - ½

Lewenborg 2 - H & O 2

De partij aan het eerste bord duurde slechts enkele minuten. Beide spelers bleken goed op de hoogte van de theorie van de Tarrasch variant van het Frans, zodat reeds om acht uur de handen konden worden geschud. Een van de spelers gaf aan dat hij de variant ooit van Rein Hubel had overgenomen. Rein was lang geleden een van de jeugdtrainers van de NOSBO. De onderstaande analyse is van Mario. Zijn tegenstander heeft liever niet dat eenvoudig te vinden is dat hij deze variant met veel succes speelt zodat op zijn verzoek zijn naam niet bekend wordt gemaakt.

Het belangrijke vierde bordpunt voor Lewenborg werd gescoord door Douwe Pol. Douwe leverde de volgende partij in.

De laatste partij was de partij tussen Boudewijn en Bob Dröge. Deze partij werd na lange strijd op fraaie manier gewonnen door Bob, de eindstelling verdient eigenlijk wel een plaatje. Ik heb nog nooit zo'n sterke octopus paard op d2 zien staan. De einduitslag van de wedstrijd werd zodoende 4-4, een uitslag waar de beide teamleiders wel tevreden mee waren.

Lewenborg - Assen 3

   Lewenborg           1799 - Assen 3            1584 7½ - ½
1. Hiddo Zuiderweg     1892 - Abedin Heij        1467 1  - 0
2. Klaas Dijkhuizen    1877 - Wout Knol          1786 1  - 0
3. Aldert-Jan Grashuis 1853 - Waheeb Qatina      1622 ½  - ½
4. Roy Bons            1844 - Gerard Voorintholt 1630 1  - 0
5. Ramon Middeljans    1836 - Jacob Dijkstra     1529 1  - 0
6. Jan Wiebe van Veen  1712 - Martinus Spriensma 1470 1  - 0
7. Piet Beetsma        1693 - Johan Geerts            1  - 0
8. Albert Prins        1683 - Tim Koussemaker         1  - 0

De uitslag en het ratingverschil doet geen spannende wedstrijd vermoeden. Maar toen ik om tien uur wat rondkeek was de strijd op alle borden volop aan de gang en hing er geen vette uitslag in de lucht. Een half uur later werd opeens de ene punt na de andere voor Lewenborg binnengehaald. De laatste drie borden van Assen hielden de strijd het langst vol !

Er zijn nog geen partijen bekend maar mij is beloofd dat er partijen worden ingeleverd.

 

Lewenborg - Leek NOSBO beker

Gisteravond, 15 november, stond de eerste bekerwedstrijd van Lewenborg 1 op het programma.  Het met name aan de topborden sterkere Leek (bijna 200 ratingpunten) de tegenstander, gemiddeld echter slechts 24 punten. In elk geval betekende het, dat er hard geknokt moest worden om de winst binnen te slepen. Tenminste, dat zou je van te voren denken. 

Van de zenuwen slaap ik tegenwoordig altijd slecht van de maandag naar de dinsdag, maar als dat vrijwel elke week gebeurt, mag je het als het ‘nieuwe’ normaal beschouwen. Wat kwaliteit en inspiratie betreft, lijkt het nog niet direct schadelijk. De openingen leveren meestal maar weinig problemen op, maar in de slotfase komt de vermoeidheid – andere redenen wil ik nog niets van horen - wel steeds vaker aan het licht. Het zij zo.

 We beginnen met partij 4. Ramon Middeljans (wit; 1836) – Martien Veldman (1727). Hiervan heb ik niet veel mee gekregen, omdat ze een beetje in een lastig te bereiken hoek van de zaal zaten. Wel vond ik Ramon ergens in de middenfase wat moeilijk staan en schatte het remiseachtig in. Desondanks stond hij opeens naast mijn bord en meldde me dat hij gewonnen had. De wijze waarop is me dus totaal ontgaan.

We gaan verder met bord 3. Aldert-Jan Grashuis (z) tegen Pieter Doller, die ik al vanaf mijn puberjeugd met enige regelmaat tegenkom. Beide hadden 1853 ratingpunten en dan ligt remise in de verwachtingen. Ook van deze partij heb ik niet zoveel van meegekregen, maar vermoedelijk wel het beslissende moment. Volgens mij kon Aldert-Jan op de 30e zet beslissend voordeel bereiken na a4 van wit. Met Pc5 is aanval op dame en pion a4 mogelijk en het is in theorie een technisch gewonnen eindspel. Of Aldert-Jan dit ook daadwerkelijk heeft gespeeld, is mij niet bekend. In elk geval hoorde ik wel korte tijd later dat ook punt 2 door hem was binnen gesleept. ‘Nu nog een halfje’, was de gedachte, ‘en we zijn een ronde verder en een sterke concurrent kwijt.’

We gaan nu eerst naar bord 1. Hier zat Hiddo Zuiderweg (1892) met zwart tegen Erwin Heijnen (1967) een puike partij te spelen. Als zo vaak was het positioneel weer tip-top wat Hiddo liet zien. Langzaam maar zeker werd wit op de damevleugel helemaal weggedrukt naar de onderste rijen. Pionnen op b4 en c4, een paard wat eventueel naar e4 kon en het wachten was op een kansrijke doorbraak via veld c3. Dat feest ging echter niet door. Hiddo koos voor een veilige afruil op de diagonaal h1-a8, wikkelde af naar een zekere, maar wel gelijkstaand eindspel. Het werd remise. Leek werd daardoor echter wel de beslissende tik toegebracht. Tussenstand 2½-1½. We waren door.

Dan het laatste bord. Ikzelf dus. Mijn tegenstander Sander Westerlaan, in rating 1877 tegen 1998, maar daar had ik geen flauw idee van. Het was tot op zekere hoogte een bijzondere partij. Wonderschoon zelfs voor een groot gedeelte. Geïnspireerd door Carlsen, die een Trompowski speelde in de WK-match, koos ik ook na d4, Pf6 weer eens voor Lg5. Gelukkig heb ik daar lang geleden eens een studie van gemaakt. Sander koos wat tam voor de fianchetto op de konings-vleugel en dat betekende dat ik al na zes zetten de opmars e5 kon spelen. Volgens mij heb ik daar wel een half uur over nagedacht en kwam in een duizelingwekkend aantal varianten terecht. Ik speelde het toch vanwege het anders zinloze denkwerk en op basis van intuïtie en dynamisch spel. Op zet acht, twee zetten later dus, dacht ik echter dat ik veel te veel risico had genomen. Een pion achter en een ogenschijnlijk veel slechtere stelling. Teleurgesteld droop ik eerst maar eens af richting toilet, bijna met schaamte zelfs, omdat ik snel dacht te gaan verliezen. Drie zetten later begon het waardeloze gevoel om te slaan in euforie. In de stelling zaten talloze mogelijke combinaties met kans op materiaalwinst. Zeker nadat Sander de pion voorsprong vrij snel weer terug gaf. Tot mijn eigen verbazing bleek de stelling dus opeens werkelijk in alle varianten gewonnen te zijn. Ook bij Sander begon de ernst na de 13e zet duidelijk door te dringen. Ook hij verzonk meer dan een half uur in diep gepeins.

 ‘Rien ne va plus’, was eigenlijk het motto bij hem. Alleen direct mat voorkomen en zolang als mogelijk geen materiaal verliezen was zijn doelstelling. Het hielp eigenlijk niet. Machteloos was hij en bleef hij. Koning muurvast in het centrum, de torens machteloos in de hoeken. Het was echt een kunstwerk en deze naderde langzaam maar zeker en met vaste hand zijn voltooiing. Toen ik op de 29e zet mijn toren offerde op h7 met pionwinst en bij aanname dreigend mat zou volgen, was de verwachting dat hij me nu zeker de hand zou schudden. Hij koos toch nog even voor het pareren van het mat. Het gevolg was, dat ik daardoor opeens de kluts kwijtraakte. De stelling was nog steeds totaal gewonnen, eigenlijk simpel zelfs. Maar de klok en de eindeloze mogelijke combinaties eisten echter zijn tol bij me. Ik wikkelde onnodig af naar een overzichtelijk eindspel. Wel met ongelijke lopers, maar met een pionnetje meer en kansrijk, was de gedachte. Langzaam glipte de stelling echter uit mijn vingers. Een laatste foutje van mijn kant betekende de remise.  Een schrale troost waren de punten van mijn clubgenoten en het bereiken van de volgende ronde. Kunstwerken mogen echter niet zo eindigen en dus was het geen kunstwerk.

Weer eindigde de dag zoals hij begon. Nu ook nog met een continu malend hoofd met de stelling na de 29e zet en weer met een bijzonder slechte nachtrust. Wat is het toch een mooi rotspel af en toe.